آقای کارگر! تبصره مردم اگر "بی مورد" هم هست را باید گوش کنید

شب گذشته، یوسف کارگر، مربی تیم ملی فوتبال افغانستان، در مصاحبه ای با شبکه تلویزیون طلوع نیوز گفت که هیچ کسی حق مداخله در ترکیب تیم ملی فوتبال افغانستان را ندارد. وی در ادامه گفته است "گرچه تبصره های بی مورد فیسبوکی و مردم در تمام دنیا مروج است، من به هیچ کسی اجازه نمی دهم که در تیم ملی ما مداخله کند."

این گفته های یوسف کارگر توجه من را به خود جلب کرد، زیرا انتظار نداشتم مربی تیم ملی کشورمان به طرز غیر حرفه ای از مردم انتقاد کند. به احتمال زیاد آقای کارگر فراموش کرده است که تیم ملی مربوط به وی نه، بلکه مربوط به مردم افغانستان است. همین مردم هستند که با پیروزی تیم ملی شاد می شوند، و با شکست آن غمگین می گردند. همین مردم هستند که از سرمایه شان فوتبال ساخته می شود، حتی اگر فیفا هم کمک کند، نه به خاطر فدراسیون یا آقای کارگر، که بلکه به خاطر مردم افغانستان کمک می کند. فوتبال برای مردم است!

آقای کارگر در زمانی مربیگری نموده است که نه مردم از شبکه های اجتماعی استفاده می کردند و نه هم رسانه ها انتقاد می نمودند. رسانه ها هر آنچه که فدراسیون به آنها می فرستاده و می گفته را نشر می کردند. اما حالا و به لطف آزادی بیان و گسترش استفاده از شبکه های اجتماعی، اوضاع تغییر کرده است. حالا مردم وقتی تیم ملی را در حال بازی در تلویزیون می بینند، قضاوت می کنند . مردم حالا می دانند که پاکستان تیم ضعیفی را به کابل فرستاده بود و شکست دادن آن کار بزرگی نبوده، مردم حالا می دانند که بوتان در رده بندی فیفا در رده آخر قرار دارد و هیچ امتیازی ندارد، مردم حالا توقع دارند که تیم ملی شان با تیم های قدرتمند مسابقه دهد، نه اینکه مربی تیم ملی شان از ترس اینکه تیم ملی شکست بخورد و به اصطلاح نام او بد شود، با تیم های کوچه ای ایرانی در دوبی مسابقه دهد. 

آقای کارگر به نظر من تا حال زور فیس بوک و مردم را ندیده، یا اینکه اگر دیده هم ترسیده و خواسته دست به حمله متقابل در مقابل مردم و فیس بوکی ها بزند. اما وی غافل از تحولات جهان و تاثیر مردم و فیس بوک است. در انتخابات چهار سال پیش در ایران وقتی احمد نژاد تظاهرات کنندگان را "خس و خاشاک" خواند، فردای آن روز ملیون ها نفر به سرک های تهران ریختند تا زور خر و خاساک را به او نشان دهند. در تونس، اعتراضات توسط فیس بوک شروع شد و علی زین العابدین را که بیش از 35 سال بر تونس حکومت کرده فراری عربستان ساخت. در مصر، در یمن، در سوریه و در لیبیا فیس بوک نقش اساسی در تنظیم مبارزات مردم بازی کرد و فیسبوک یکی از عوامل عمده پایان دادن به دیکتاتوری های قذافی، مبارک، صالح و به چالش کشاندن حکومت اسد گردید. همین فیسبوکی ها بودند که در اول خواسته هایشان "تبصره های بی مورد فیسبوکی" خوانده شد، اما بعداً به خیابان ها آمدند و صدای خود را به زور به گوش دیکتاتورها و جهانیان رساندند. 

من نمی خواهم سیاست را به فوتبال ربط بدهم. این را صرفاً جهت اطلاع آقای کارگر گفتم که نه مردم را دست کم بگیرید و نه هم اعتراضات فیس بوکی را تبصره های بی مورد بخوانید. در کشورهای دیگر، اگر تماشاچیان و علاقه مندان یک تیم بعد از مسابقه اعتراض می کنند در اکثر موارد به استعفای مربی می انجامد، اما در افغانستان نظرات مردم توسط مربی تیم ملی و معاون فدراسیون فوتبال به سخره گرفته می شود. 

آقای کارگر ادعا دارد که تیم ملی فوتبال افغانستان از اوست و دیگران حق نظر در مورد آن را ندارند. به همین سبب، زمانی که مارکوس توریا خواست از صلاحیت های قانونی خود به حیث مربی استفاده کند مورد غضب آقای کارگر قرار گرفت، به او تهمت اشاعه مسیحیت زده شد و از تیم اخراج شد. 

یوسف کارگر به حیث مربی تیم هست و حق انتخاب بازیکنان را دارد. وی در قبال انتخاب بازیکنان و بازی تیم ملی نیز مسئولیت دارد و باید به مردم پاسخ گو باشد، همان طور که مربی برازیلی سریلانکا بعد از شکست تیمش از مالدیو، همه مسئولیت ها را به دوش گرفت. نظرات آنهایی که فوتبال افغانستان را نظاره می کنند نباید با عکس العمل منفی آقای کارگر مواجه شود. نظرات و تبصره ها در مورد فوتبال کشور هیچ گاه بی مورد نیست، بلکه انعکاس دهنده تفکر مردم افغانستان است. این تبصره ها بر عکس باید به حیث راهنما برای تیم مربیگری افغانستان قرار بگیرند. 

فوتبال ما هیچ گاه تنها با توصیف و تمجید رشد نخواهد کرد.  رسانه های ما، از تلویزیون، رادیو، روزنامه، وبسایت و وبلاگ گرفته تا فیسبوک و تویتر باید از نکات مثبت تیم ملی و فدراسیون فوتبال با قدر یاد کنند و به نکات منفی، نقایص و ضعف ها اشاره کنند. رسانه ها بازوی محکمی برای پیشرفت فوتبال هر مملکت اند و تبصره های آنها نباید "بی مورد" خوانده شوند.