ارزیابی مسابقه افغانستان با نپال

تیم ملی فوتبال کشورمان در مسابقه نیمه نهایی مسابقات قهرمانی جنوب آسیا عملکرد قابل قبولی داشت. در این نوشته من به ارزیابی انفردادی هر بازیکن افغانستان نمی پردازم، زیرا به نظر من همه بازیکنان به مانند یک تیم واقعاً واحد و متحد کار کردند و عملکرد همه شان عالی بود. تنها به بعضی موضوعات مهم می پردازم. 

- ترکیب تیم ملی کشورمان خوب بود. با اینکه معروف محمدی به سبب دو کارته شدن در ترکیب قرار نداشت، اما امر الدین شریفی نشان داد که او لیاقت حضور در سمت چپ خط میانی افغانستان را دارد و در مسابقه نهایی یوسف کارگر برای انتخاب بازیکن خط میانی در سمت چپ خود دست بازتر دارد. انتخاب محمد رفیع بارکزی در خط میانی از اول مسابقه دیگر انتخاب خوب مربی تیم ملی بود. 

- این بهترین سیستم بازی بود که از تیم ملی در این مسابقات تا حال دیده ایم. در سه مسابقه اول، سیستم تیمی افغانستان اندکی به هم ریخته بود و نمایشگر یک تیم متحد و منسجم نبود. اما در مسابقه نپال، افغانستان نظم گذشته خود را باز یافت. پاس های کوتاه از بین بازیکنان حریف خیلی کارگر بود و چندین فرصت گلزنی را هم برای تیم ملی داد. در ضمن، در محیطی که حریف حمایت بیش از 25000 تماشاچی را داشت، حفظ توپ برای ما خیلی مهم بود. 

- تعویض های کارگر هم عالی بود. متاسفانه به سبب مصدومیت شدید، فرزاد عطایی در دقیقه 64 تعویض شد و به جای او علی احمد یارزاده به میدان آمد که او نیز به مانند فرزاد عطایی عملکرد خوبی داشت. تعویض یوسف مشرقی توسط آرش هاتفی در آغاز نیمه دوم نیز از تعویض های قابل پیشبینی بود. آوردن حشمت الله بارکزی در ثانیه های پایانی هم تکنیک خوب برای وقت کشی بود. 

- واضحاً بهترین بازیکن میدان منصور فقیریار بود. او نه تنها دو ضربه پنالتی را مهار کرد، بلکه در چندین مورد دیگر نیز جلو گلزنی تیم نپال را گرفت. با این حال، همه بازیکنان افغانستان نمایش قابل قبولی داشتند. بلال آرزو نیز انتظارات را بر آورده ساخت. بلال آرزو که در سه مسابقه اول عملکرد خیلی قانع کننده ای نداشت، در مسابقه روز قبل عالی ظاهر شد. هر چند فرصت گلزنی برای بلال پیش نیامد، اما او خیلی دوید و ارتباط خوبی با خط میانی و سنجر احمدی بر قرار داشت. 

- متاسفانه به مانند مسابقات قبلی، تعداد خطاهای تیم ملی ما زیاد بود. هر چند، داور نیز به هر بهانه ای برای بازیکنان ما اخطار می داد. بازیکنان افغان باید متوجه این نکته در مسابقه نهایی باشند که خدای نخواسته با کارت سرخ از میدان اخراج نگردند. 

- با اینکه نظم تیمی ما خوب بود، اما در لحظه دادن پنالتی به تیم نپال، نظم ما به هم خورده بود. با اینکه داور نباید از منصور فقیریار خطا می گرفت، اما کاری بود که شد. عکس العمل کاپیتان و مربی ما به نظر من اندکی شدید بود. امیری کارت زرد گرفت و مربی تیم نیز از کنار زمین خارج شده بود. در جریان مسابقه نیز، محمد رفیع بارکزی به داور اعتراض شدیدی کرد و این ترس را به دل ما انداخت که مبادا از داور کارت بگیرد. ما نباید به خاطر احساسات زیاد مانند مسابقه نهایی دور قبل، قهرمانی را ببازیم.

در مسابقه آینده، یوسف کارگر همه بازیکنان خود را در اختیار دارد. گفته می شود فرزاد عطایی بهبود یافته است، اما باید دید وی می تواند برای افغانستان بازی کند یا باید روی چوکی ذخیره بنشیند. اما حتی اگر وی روی ملحوظات صحی شامل ترکیب اصلی نشود، علی احمد یارزاده به خوبی می تواند جای وی را پر کند. 

با انگیزه بالایی که تیم ملی گرفته و سیستمی که تیم ملی در مسابقه با نپال به کار بست، ما شاهد نمایش خوبی در مسابقه نهایی خواهیم بود. فرق هم نمی کند که با مالدیو بازی کنیم یا هند!

ماچ کردن های منصور فقیریار توسط علی جواد عطایی و به هوا پریدن های یوسف کارگر بعد از مسابقه را نیز نباید فراموش کرد!!!!