اول: ضعف اداره و عدم شفافیت لازم در فوتبال
افغانستان: تقویت فوتبال در یک کشور متکی به اداره قوی فوتبال آن کشور است. در
افغانستان متاسفانه، اداره فدراسیون فوتبال به شکل ایده آل نرسیده است، هر چند،
این اداره به نسبت دو سال پیش، تفاوت های مثبت زیادی را شاهد بوده است. وجود یک تعداد کارمندان که در مورد سیستم اداره فوتبال آگاهی کافی ندارند باعث شده تا فوتبال کشور از منابع و فرصت های متعدد
استفاده کرده نتواند. علاوتا، منابع
مالی و نحوه مصرف عواید فدراسیون مشخص نیست و هرگز توسط فدراسیون اعلان نشده است.
این در حالی است که فیفا، کنفدراسیون فوتبال آسیا، سفارت آلمان در کابل، شرکت روشن
و سایر شرکت ها به فدراسیون فوتبال پول می پردازند. تنها عواید مسابقات برتر در
حدود سه ملیون دالر توسط یک روزنامه هندی گزارش داده شده است. سایر منابع نیز احتمالا وجود دارد که کسی بیرون از فدراسیون از آن مطلع نیست. برای اشتراک تیم های
ملی در مسابقات، تخصیص پولی خاص وجود دارد که فدراسیون فوتبال هیچ در مورد آن صحبت
نکرده است.شفافیت بیشتر در مورد منابع مالی فدراسیون به اعتبار فدراسیون می افزاید.
دوم: عدم دعوت بازیکنان خوب مقیم خارج به تیم
ملی: با اینکه یک تعداد بازیکنان افغانستان در لیگ های خوب خارجی بازی می نمایند،
اما این بازیکنان در سال 2013 به تیم ملی دعوت نشدند. در این سال، تنها به دعوت از
بازیکنان لیگ چهارم آلمان و بازیکنان مقیم آمریکا که در هیچ باشگاهی بازی نمی
کردند اکتفا کرد.
سوم: چند وظیفه بودن مربی تیم ملی: یوسف کارگر
که به حیث مربی تیم ملی فوتبال افغانستان عمل می کند، مصروف چندین وظیفه دیگر نیز
می باشد. این موضوع واضحا موضوع تنازع منافع را به میان می آورد زیرا مربی تیم ملی تنها به خود گزارش می دهد و این خلاف اصول مدیریت است. آقای کارگر هم زمان معاون فدراسیون فوتبال نیز هست. وی علاوتاً به حیث
کمیشنر مسابقات برتر نیز ایفای وظیفه می نماید. در ضمن، در سال 2013 وی کورس ب و الف
مربیگری را در تاجیکستان فرا گرفت و او مجبور شد نزدیک به دو ماه وقت خود را صرف
این کورسها نماید. آقای کارگر هم چنین در سفرهای داخلی و خارجی نیز مشغول بود و از
جمله در جشنواره رومی در ایالات متحده آمریکا شرکت جست، این در حالی است که سایر مربیان مصروف آماده سازی تیم های خود بودند. در مسابقات مقدماتی جام
چلنج، یوسف کارگر به سبب اعتراض زیاد از سوی کنفدراسیون فوتبال
آسیا به پرداخت جریمه نقدی و چهار جلسه محرومیت از مربیگری تیم ملی محکوم شد. وی
تا حال این محرومیت را سپری نکرده است و احتمال زیاد این است که وی نتواند تیم ملی را
در مسابقات جام چلنج، در ماه می، هدایت نماید.
چهارم: لیگ نشدن مسابقات برتر: با اینکه برگزاری
این مسابقات یک نکته مثبت است، اما بر خلاف اسم این مسابقات، این بازیها به شکل
لیگ نه، بلکه به شکل تورنمنت برگزار شدند. برگزاری مسابقات در یک ورزشگاه در کابل،
فرستادن مربیان کابلی به حوزه ها با اینکه با شرایط محیطی آشنایی نداشتند، تغییر مقررات
در وسط مسابقات، باشگاه نبودن تیم های اشتراک کننده و مشکلات داوری از دیگر نقایص این
مسابقات بود.
پنجم: عدم برگزاری مسابقات دوستانه کافی برای
تیم ملی: تیم ملی در سال 2013 یک مسابقه رسمی دوستانه با پاکستان و یک مسابقه غیر
رسمی دوستانه با تاجیکستان داشت. تیم ملی با اینکه دو اردوگاه تمرینی در دوبی
داشت، تنها به دو مسابقه با یک تیم محلی ایرانی های مقیم دوبی اکتفا کرد. با توجه به اینکه تیم ملی باید آماده حضور در
جام چلنج آسیا گردد، برگزار ننمودن مسابقات دوستانه، از نقایص بزرگ عملکرد
فدراسیون فوتبال عنوان می شود.
ششم: عدم توجه به فوتبال ولایات: فوتبال
افغانستان همیشه متمرکز به کابل بوده است، هر چند در سالهای اخیر با توجه مقامات
فوتبال ولایات، فوتبال در بعضی ولایات رشد قابل ملاحظه ای داشته است. با همکاری
فیفا، تعمیر فدراسیون فوتبال و ورزشگاه فدراسیون فوتبال در کابل ساخته شده است و
کدام برنامه ای که پروژه های گل فیفا در ولایات تطبیق شود، هنوز روی دست نیست. در تیم های
ملی نیز اکثریت مطلق بازیکنان از کابل هستند و در انتخاب بازیکنان و هیات های همراه،
علایق غیر فوتبالی نقش به سزایی داشته است. ولایات کمتر در این مورد نقش داشته اند. ولایاتی مثل هلمند،
قندهار، هرات، بلخ، کندز، بغلان، تخار، بدخشان، جوزجان، شبرغان، پروان، فراه،
نیمروز و چند ولایت دیگر قابلیت های زیادی برای رشد فوتبال دارند، اما توجه
فدراسیون فوتبال به این ولایات خیلی کم است.
هفتم: عدم اشتراک افغانستان در مسابقات فوتبال
22 سال و فوتسال آسیا: بعد از مسابقات جام ملت های آسیا، مسابقات 22 سال آسیا
مهمترین مسابقات است، اما فدراسیون فوتبال افغانستان سالهاست که اهمیتی به این
مسابقات نمی دهد و تیم 22 سال افغانستان را به این مسابقات نمی فرستد. در سال 2013
مسابقات مقدماتی 22 سال برگزار شد، اما افغانستان نماینده ای نداشت. این در حالی
است که کشور همسایه، پاکستان، در هر دوره این مسابقات اشتراک می ورزد. افغانستان
هم چنین در مسابقات مقدماتی قهرمانی فوتسال آسیا شرکت نجست. ترکمنستان، تاجیکستان
و قرغیزستان در این مسابقات شرکت کردند و دو تیم به مسابقات نهایی راه یافت.
هشتم: عدم اشتراک افغانستان در مسابقات بانوان
آسیا: تیم ملی بانوان افغانستان تا حال در مسابقات آسیائی اشتراک نکرده است. این
تیم در سال 2007 ساخته شده است و تنها تجربه دو دور حضور در مسابقات جنوب آسیا را
دارد و تا حال یک مسابقه بین المللی دوستانه با کشور قطر انجام داده است.
نهم: ناکامی افغانستان در مقدماتی 19 سال و 16
سال آسیا: افغانستان در مسابقات 16 سال و 19 سال آسیائی درخشش خوبی نداشت و
نتوانست جزء تیم های راه یافته به مرحله بعد باشد. در مقدماتی 19 سال، افغانستان
سه شکست خورد، 12 گل خورد و تنها 1 گل زد. در مقدماتی 16 سال، افغانستان یک پیروزی
داشت و دو شکست، 6 گل خورد و 2 گل زد.
دهم: عدم معرفی باشگاه قهرمان افغانستان به
مسابقات پریزدنت کاپ آسیا: افغانستان یکی از معدود کشورهای جهان است که نماینده
باشگاهی آن در هیچ مسابقه جهانی، قاروی یا منطقوی اشتراک ننموده است. کنفدراسیون
فدراسیون فوتبال آسیا در دو سال گذشته از فدراسیون فوتبال افغانستان دعوت کرده است
تا قهرمان باشگاه های افغانستان را به جام پریزدنت آسیا معرفی نماید، اما
فدراسیون فوتبال افغانستان، این موضوع را نادیده گرفته است. امسال اتفاق هرات،
قهرمان جام قهرمان های زونهای افغانستان شد و باید به این مسابقات معرفی می شد که
فدراسیون فوتبال این باشگاه را از این حق قانونی محروم ساخته است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر