فدراسیون فوتبال به چشم مردم خاک می زند

فدراسیون فوتبال کشور با راه اندازی مجالس تقدیر و اعطای القاب تنها به چشم مردم خاک می زند. 

در این روزها، فدراسیون فوتبال کشور به جای اینکه بر سر و وضع نا بسامان فوتبال کشور برسد، دست به اقدامات نمایشی می زند. فدراسیون روز گذشته در یک مراسم در یکی از هوتل های کابل تصدیق نامه های مربیگری، داوری و دیگر رشته ها را دوباره توزیع کرد. طبق معمول تلویزیون طلوع و سایر شبکه های مربوط به موبی گروپ نیز با آب و تاب خاص این مراسم را پوشش دادند. 

تقدیر از کسانی که زحمت کشیده اند و در کورسهای مربیگری و داوری اشتراک کرده اند و کامیاب شده اند کاری بس مفید و بجاست، اما چیزی که غیر قابل قبول است اعطای لقب است، در حالی که کار در خور ستایشی انجام نشده است.

در این رابطه چند موضوع در خور توجه است. 

فدراسیون فوتبال معاون فنی خود، آقای یوسف کارگر را به حیث "مرد بزرگ فوتبال" افغانستان لقب داده است. آقای کارگر شخص محترمی است اما عملکرد حرفوی وی در سال گذشته چندان در خور توجه نیست. از همین روی، لقب دادن به وی نیز کار درستی به نظر نمی رسد. سوال اساسی این است که به اساس کدام عملکرد خارق العاده آقای کارگر در یک سال گذشته، وی مفتخر به کسب لقب شده است. در کدام بخش، فوتبال کشور در یک سال گذشته پیشرفت کرده است؟ افغانستان در یک سال گذشته کدام جام را به خانه آورده است؟ کدام تیم ما در مسابقات منطقوی عملکرد قابل قبولی داشته است؟ و ده ها سوال دیگر که یقیناً پاسخ در خور توجهی به آنها وجود ندارد. آیا باز هم باید به مسئولین لقب داد؟ آیا لقب دادن به معنی تائید بر بی کارگی و عدم موثریت این مقامات نیست؟

در چند ماه اخیر، خبرهای بد و دلسرد کننده ای در مورد فوتبال کشور نشر شده است. سفرهای تیم های ملی یکی پی دیگری لغو می شوند، اتهامات فساد و رشوه به مقامات فدراسیون زده می شود، تیم های ملی نتیجه ای نمی گیرند، به فوتبال ولایات توجه نمی شود و بی نظمی در فدراسیون فریاد می زند.

از طرف دیگر، نفس دادن لقب به معاون فدراسیون از سوی خود فدراسیون یک عمل توجیه ناپذیر است. معمولاً برای قدردانی از عملکرد خارق العاده مقامات فوتبال، مردم یا نهادهای دیگر اقدام می کنند، نه اینکه خود فدراسیون تصمیم بگیرد که دومین مقام ارشد خود را لقب بدهد. 

فدراسیون فوتبال کشور به جای اجرای نمایش لازم است بر عملکرد خویش نظر اندازد و به شکل بنیادین روی پیشرفت فوتبال کشور سرمایه گذاری نماید. در این مرحله، افغانستان به مدیرانی ضرورت دارد که به جای نمایش، به فوتبال دلسوزی داشته باشند. دادن این گونه القاب تنها یاد آور حکومت های شاهی است که شاه از کیسه خلیفه برای هر کس بذل و بخشش می کرد و به هر کسی که دلش میخواست لقب می داد.