فدراسیون فوتبال باید برای تیم ملی مربی خارجی استخدام کند
در حالی که کنفدراسیون فوتبال آسیا قرعه کشی مسابقات مقدماتی جام جهانی روسیه و مقدماتی جام ملت های آسیا 2019 را در ماه اپریل برگزار می نماید، تیم ملی فوتبال افغانستان در بی سرنوشتی به سر می برد.
یوسف کارگر به سبب مجروحیت در هند است. هم اکنون حسین صالح، دایرکتر تخنیک فدراسیون فوتبال، و الیاس منوچهر از مربیان محلی تیم ملی را تمرین می دهند تا این تیم به مسابقه دوستانه با پاکستان که ده روز دیگر در پاکستان برگزار می گردد، آماده شود.
تیم ملی کشور مسابقات مهمی را در سال 2015 برگزار می نماید. افغانستان که در مرحله گروهی مسابقات مقدماتی این دو رویداد مهم قرار گرفته است با چهار تیم دیگر هم گروه می شود و با هر تیم گروه خود دو دیدار رفت و برگشت انجام می دهد. افغانستان با کشورهایی هم چون ایران، عربستان، جاپان، کوریای جنوبی، کویت، عمان، بحرین، استرالیا، امارات و سایر کشورهای قوی فوتبال آسیا روبرو خواهد شد.
تقابل با کشورهای بزرگ و حداقل راهیابی به جام ملت های آسیا به عوامل متعدد نیاز دارد. انتخاب بهترین بازیکنان، انتخاب یک مربی با تجربه، انجام مسابقات دوستانه، تنظیم درست سفرهای تیم ملی، میزبانی افغانستان در داخل کشور و ده ها عامل دیگر باید دست به دست هم بدهند تا تیم ملی به جام ملت های آسیا در سال 2019 راه پیدا کند. اما از همه مهمتر انتخاب یک مربی خوب و با تجربه است.
اگر تیم ملی یک مربی حرفه ای و با تجربه داشته باشد، وی می تواند بهترین بازیکنان را به تیم ملی دعوت کند، فدراسیون را مجبور سازد که مسابقات دوستانه مناسب تنظیم نماید، سفرها و تمرینات تیم به شکل درست انجام شوند و یک تصویر خوب از افغانستان ارائه کند.
انتخاب مربی خارجی خیلی هم ترسناک نیست. کشورهایی مثل ایران، هند، پاکستان، تاجیکستان، کوریای جنوبی، جاپان و روسیه که بهترین مربیان را هم در اختیار دارند برای موفقیت تیم های ملی شان از مربی خارجی استفاده می کنند.
متاسفانه افغانستان دارای مربی که بتواند تیم ملی کشور به موفقیت های بیشتر برساند نیست. برترین مربی کشور یوسف کارگر هست که دارای جواز مربیگری الف از کنفدراسیون فوتبال آسیاست، اما این تکافو نمی کند.
با تمام خوبی ها و دلسوزی هایی که آقای کارگر نسبت به تیم ملی دارد، وی چند مشکل دارد:
اول: آقای کارگر در طول چندین سال نتوانسته بهترین بازیکنان کشور را به تیم ملی جذب کند. یک تعداد بازیکنان خوب افغانستان در اروپا هستند اما تا حال حاضر به حضور در تیم ملی نشده اند. حتی میلاد سالم که در سال های 2007-2008 در تیم ملی توپ می زد به رسم اعتراض به عملکرد مربی افغانستان چندین سال است که در ترکیب تیم ملی قرار نگرفته است. یک تعداد دیگر بازیکنان خارج نیز بارها در صفحات اجتماعی و در صحبت های غیر رسمی به مربیگری آقای کارگر اعتراض کرده اند.
دوم: آقای کارگر به نسبت روابط شخصی بعضی بازیکنان را انتخاب می نماید. یک تعداد بازیکنان خارج از کشور که نه باشگاه دارند و نه هم قابلیت چندان فوتبالی بارها و بارها به تیم ملی دعوت شده اند، درحالی که گزینه های بهتری حتی از داخل کشور مهیا بوده است. اگر یک بازیکن مقیم خارج در شروع نیمه دوم مسابقه با یک بازیکن داخلی تعویض شود، چه ضرورت به دعوت از بازیکن خارج از کشور است؟ به همین شکل، یک تعداد بازیکنان داخل کشور نیز نظر به اینکه در داخل فدراسیون کار می کنند یا سالهاست به فدراسیون وابسته اند، به شکل ممتد به تیم ملی دعوت می شوند، در حالی که عملکرد آنها مورد سوال است. همین روابط شخصی باعث شده تا این بازیکنان واسطه دار بر بازیکنان خارج از کشور بتازند و آنها را مورد بی احترامی قرار دهند. در سال 2014 چنین چیزی اتفاق افتاده است و حداقل دو بازیکن داخلی که موقف خود را در تیم ملی در صورت حضور بازیکنان خارجی به خطر دیده اند، بازیکنان خارج از کشور را مورد بی احترامی قرار داده اند. آقای کارگر به حیث مربی نتوانسته است جلو این حرکات نا شایست را بگیرد.
سوم: تیم ملی تحت هدایت آقای کارگر نتوانسته غیر از جنوب آسیا و کشورهای ضعیف موفقیتی کسب نماید. تیم ملی تا حال نتوانسته حتی تیم تاجیکستان را شکست بدهد. برای پیروزی در مقابل تیم های قوی، به یک اجندای درست و حرفه ای ضرورت است.
چهارم: آقای کارگر بر علاوه مربیگری تیم ملی، معاون فنی فدراسیون فوتبال و هم چنین کمیشنر مسابقات برتر می باشد. مصروفیت در این دو عرصه باعث شده وی توجه لازم را به تیم ملی نداشته باشد. او کمتر فرصت می کند از بازیکنان بالقوه برای تیم ملی در داخل و خارج کشور دیدن کند و برای تیم ملی استعداد یابی نماید.
اما این به این معنی نیست که آقای کارگر برای تیم ملی کاری نکرده است. آقای کارگر در قهرمان ساختن افغانستان در جنوب آسیا نقش بسزایی داشت و از برکت این قهرمانی بود که افغانستان اکنون در مرحله گروهی مسابقات مقدماتی جام جهانی روسیه بازی خواهد کرد. اما حضور یک مربی خارجی و با تجربه از ضروریات است. بدون یک مربی با تجربه تر، موفقیت افغانستان در این مسابقات قویاً با ابهام روبرو می گردد.
به احتمال زیاد، آقای کارگر به سبب مجروحیتی که دارد ماه ها نتواند به تمرینات بر گردد. با اینکه وی از شفاخانه مرخص شده است و احتمالاً یک هفته دیگر به کابل بازگردد، اما حالت صحی او هنوز هم قناعت بخش نیست و صدایش سکتگی دارد. این در حالی است که تیم های ملی از همین اکنون باید آمادگی خود به مسابقات مقدماتی جام جهانی را بگیرند.
آقای کارگر باید در فدراسیون بماند و وظیفه خود به حیث معاون فدراسیون را به پیش ببرد. او هم چنین باید در پیدا کردن استعدادهای جدید مربی خارجی تیم ملی را کمک کند. شاید بهترین گزینه این باشد که آقای کارگر مربیگری تیم 22 سال کشور را به عهده گیرد و نسل بعدی فوتبالیستان کشور را تربیه کند.
فدراسیون فوتبال کشور باید به دنبال مربی خارجی باشد که بتواند در افغانستان بماند و تیم ملی را به شکل ممتد تحت نظر داشته باشد. مربیانی که حاضر شوند در افغانستان کار کنند کم هستند و به همین دلیل گزینه های فدراسیون کم است اما این کار غیر ممکن نیست.
علاوتاً یک تعداد دولت ها و فدراسیون های فوتبال آنها علاقه مند اعزام مربیان خود به کشورهایی مثل افغانستان هستند. مثلاً فدراسیون فوتبال بحرین یک مربی بحرینی را برای مربیگری تیم ملی پاکستان به این کشور اعزام کرده است و همه مصارف را نیز خود می پردازد. افغانستان نیز می تواند از کشورهای دیگر تقاضای چنین کمکی کند. با توجه به روابط فوتبالی میان فدراسیون فوتبال افغانستان با کشورهای جاپان، آلمان و انگلستان هیچ بعید نیست یکی از این کشورها حاضر به اعزام یک مربی به افغانستان شود. افغانستان قبلاً این تجربه را داشته و در چند مورد آلمان حاضر شده است برای افغانستان مربی اعزام کند که آخرین نمونه اش اعزام اریش روته مولر برای مربیگری تیم ملی در مسابقات جام چلنج آسیا بود.
اما انتخاب مربی خارجی به تنهایی راه جاودیی و معجزه آفرین موفقیت تیم ملی نیست. در کار مربی خارجی نباید دخالت شود، وی در انتخاب بازیکنان باید آزاد گذاشته شود و مسابقات دوستانه باید برای تیم ملی تنظیم گردد. اگر اینها عملی گردند، موفقیت تیم ملی در مسابقات امسال و سال آینده تضمین می گردد.
در حالی که کنفدراسیون فوتبال آسیا قرعه کشی مسابقات مقدماتی جام جهانی روسیه و مقدماتی جام ملت های آسیا 2019 را در ماه اپریل برگزار می نماید، تیم ملی فوتبال افغانستان در بی سرنوشتی به سر می برد.
یوسف کارگر به سبب مجروحیت در هند است. هم اکنون حسین صالح، دایرکتر تخنیک فدراسیون فوتبال، و الیاس منوچهر از مربیان محلی تیم ملی را تمرین می دهند تا این تیم به مسابقه دوستانه با پاکستان که ده روز دیگر در پاکستان برگزار می گردد، آماده شود.
تیم ملی کشور مسابقات مهمی را در سال 2015 برگزار می نماید. افغانستان که در مرحله گروهی مسابقات مقدماتی این دو رویداد مهم قرار گرفته است با چهار تیم دیگر هم گروه می شود و با هر تیم گروه خود دو دیدار رفت و برگشت انجام می دهد. افغانستان با کشورهایی هم چون ایران، عربستان، جاپان، کوریای جنوبی، کویت، عمان، بحرین، استرالیا، امارات و سایر کشورهای قوی فوتبال آسیا روبرو خواهد شد.
تقابل با کشورهای بزرگ و حداقل راهیابی به جام ملت های آسیا به عوامل متعدد نیاز دارد. انتخاب بهترین بازیکنان، انتخاب یک مربی با تجربه، انجام مسابقات دوستانه، تنظیم درست سفرهای تیم ملی، میزبانی افغانستان در داخل کشور و ده ها عامل دیگر باید دست به دست هم بدهند تا تیم ملی به جام ملت های آسیا در سال 2019 راه پیدا کند. اما از همه مهمتر انتخاب یک مربی خوب و با تجربه است.
اگر تیم ملی یک مربی حرفه ای و با تجربه داشته باشد، وی می تواند بهترین بازیکنان را به تیم ملی دعوت کند، فدراسیون را مجبور سازد که مسابقات دوستانه مناسب تنظیم نماید، سفرها و تمرینات تیم به شکل درست انجام شوند و یک تصویر خوب از افغانستان ارائه کند.
انتخاب مربی خارجی خیلی هم ترسناک نیست. کشورهایی مثل ایران، هند، پاکستان، تاجیکستان، کوریای جنوبی، جاپان و روسیه که بهترین مربیان را هم در اختیار دارند برای موفقیت تیم های ملی شان از مربی خارجی استفاده می کنند.
متاسفانه افغانستان دارای مربی که بتواند تیم ملی کشور به موفقیت های بیشتر برساند نیست. برترین مربی کشور یوسف کارگر هست که دارای جواز مربیگری الف از کنفدراسیون فوتبال آسیاست، اما این تکافو نمی کند.
با تمام خوبی ها و دلسوزی هایی که آقای کارگر نسبت به تیم ملی دارد، وی چند مشکل دارد:
اول: آقای کارگر در طول چندین سال نتوانسته بهترین بازیکنان کشور را به تیم ملی جذب کند. یک تعداد بازیکنان خوب افغانستان در اروپا هستند اما تا حال حاضر به حضور در تیم ملی نشده اند. حتی میلاد سالم که در سال های 2007-2008 در تیم ملی توپ می زد به رسم اعتراض به عملکرد مربی افغانستان چندین سال است که در ترکیب تیم ملی قرار نگرفته است. یک تعداد دیگر بازیکنان خارج نیز بارها در صفحات اجتماعی و در صحبت های غیر رسمی به مربیگری آقای کارگر اعتراض کرده اند.
دوم: آقای کارگر به نسبت روابط شخصی بعضی بازیکنان را انتخاب می نماید. یک تعداد بازیکنان خارج از کشور که نه باشگاه دارند و نه هم قابلیت چندان فوتبالی بارها و بارها به تیم ملی دعوت شده اند، درحالی که گزینه های بهتری حتی از داخل کشور مهیا بوده است. اگر یک بازیکن مقیم خارج در شروع نیمه دوم مسابقه با یک بازیکن داخلی تعویض شود، چه ضرورت به دعوت از بازیکن خارج از کشور است؟ به همین شکل، یک تعداد بازیکنان داخل کشور نیز نظر به اینکه در داخل فدراسیون کار می کنند یا سالهاست به فدراسیون وابسته اند، به شکل ممتد به تیم ملی دعوت می شوند، در حالی که عملکرد آنها مورد سوال است. همین روابط شخصی باعث شده تا این بازیکنان واسطه دار بر بازیکنان خارج از کشور بتازند و آنها را مورد بی احترامی قرار دهند. در سال 2014 چنین چیزی اتفاق افتاده است و حداقل دو بازیکن داخلی که موقف خود را در تیم ملی در صورت حضور بازیکنان خارجی به خطر دیده اند، بازیکنان خارج از کشور را مورد بی احترامی قرار داده اند. آقای کارگر به حیث مربی نتوانسته است جلو این حرکات نا شایست را بگیرد.
سوم: تیم ملی تحت هدایت آقای کارگر نتوانسته غیر از جنوب آسیا و کشورهای ضعیف موفقیتی کسب نماید. تیم ملی تا حال نتوانسته حتی تیم تاجیکستان را شکست بدهد. برای پیروزی در مقابل تیم های قوی، به یک اجندای درست و حرفه ای ضرورت است.
چهارم: آقای کارگر بر علاوه مربیگری تیم ملی، معاون فنی فدراسیون فوتبال و هم چنین کمیشنر مسابقات برتر می باشد. مصروفیت در این دو عرصه باعث شده وی توجه لازم را به تیم ملی نداشته باشد. او کمتر فرصت می کند از بازیکنان بالقوه برای تیم ملی در داخل و خارج کشور دیدن کند و برای تیم ملی استعداد یابی نماید.
اما این به این معنی نیست که آقای کارگر برای تیم ملی کاری نکرده است. آقای کارگر در قهرمان ساختن افغانستان در جنوب آسیا نقش بسزایی داشت و از برکت این قهرمانی بود که افغانستان اکنون در مرحله گروهی مسابقات مقدماتی جام جهانی روسیه بازی خواهد کرد. اما حضور یک مربی خارجی و با تجربه از ضروریات است. بدون یک مربی با تجربه تر، موفقیت افغانستان در این مسابقات قویاً با ابهام روبرو می گردد.
به احتمال زیاد، آقای کارگر به سبب مجروحیتی که دارد ماه ها نتواند به تمرینات بر گردد. با اینکه وی از شفاخانه مرخص شده است و احتمالاً یک هفته دیگر به کابل بازگردد، اما حالت صحی او هنوز هم قناعت بخش نیست و صدایش سکتگی دارد. این در حالی است که تیم های ملی از همین اکنون باید آمادگی خود به مسابقات مقدماتی جام جهانی را بگیرند.
آقای کارگر باید در فدراسیون بماند و وظیفه خود به حیث معاون فدراسیون را به پیش ببرد. او هم چنین باید در پیدا کردن استعدادهای جدید مربی خارجی تیم ملی را کمک کند. شاید بهترین گزینه این باشد که آقای کارگر مربیگری تیم 22 سال کشور را به عهده گیرد و نسل بعدی فوتبالیستان کشور را تربیه کند.
فدراسیون فوتبال کشور باید به دنبال مربی خارجی باشد که بتواند در افغانستان بماند و تیم ملی را به شکل ممتد تحت نظر داشته باشد. مربیانی که حاضر شوند در افغانستان کار کنند کم هستند و به همین دلیل گزینه های فدراسیون کم است اما این کار غیر ممکن نیست.
علاوتاً یک تعداد دولت ها و فدراسیون های فوتبال آنها علاقه مند اعزام مربیان خود به کشورهایی مثل افغانستان هستند. مثلاً فدراسیون فوتبال بحرین یک مربی بحرینی را برای مربیگری تیم ملی پاکستان به این کشور اعزام کرده است و همه مصارف را نیز خود می پردازد. افغانستان نیز می تواند از کشورهای دیگر تقاضای چنین کمکی کند. با توجه به روابط فوتبالی میان فدراسیون فوتبال افغانستان با کشورهای جاپان، آلمان و انگلستان هیچ بعید نیست یکی از این کشورها حاضر به اعزام یک مربی به افغانستان شود. افغانستان قبلاً این تجربه را داشته و در چند مورد آلمان حاضر شده است برای افغانستان مربی اعزام کند که آخرین نمونه اش اعزام اریش روته مولر برای مربیگری تیم ملی در مسابقات جام چلنج آسیا بود.
اما انتخاب مربی خارجی به تنهایی راه جاودیی و معجزه آفرین موفقیت تیم ملی نیست. در کار مربی خارجی نباید دخالت شود، وی در انتخاب بازیکنان باید آزاد گذاشته شود و مسابقات دوستانه باید برای تیم ملی تنظیم گردد. اگر اینها عملی گردند، موفقیت تیم ملی در مسابقات امسال و سال آینده تضمین می گردد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر